Een overvolle zaterdag!

De dag begon voor sommige van ons iets anders dan de rest. De MWD studenten en de studenten hbo recht gingen eerst naar de Association Nibrass pour la culture et dévelopment in Oujda die opvang biedt aan onder andere Syrische vluchtelingen. Eerst kregen we een rondleiding, hierin werd ook verteld wat ze allemaal kunnen betekenen voor vluchtelingen. Vervolgens kregen we de mogelijkheid om vragen te stellen aan een aantal gezinnen die gevlucht waren uit Syrische. Dit was erg lastig aangezien ze geen antwoord wilden geven op politiek gerelateerde vragen, dat lag nog erg gevoelig. Daardoor wisten wij niet zo goed wat we wel mochten stellen, hierdoor is de ruimte die wij hadden om vragen te stellen helaas niet goed benut. We weten nu wel voor de volgende keer wat ons te wachten staat en kunnen we het bezoek beter organiseren van te voren. Al het ingezamelde geld is gegaan naar de organistie, die dat geld vervolgens gaat verdelen over alle Syrische vluchtelingen in Oujda, zodat zij daar een gedeelde van de huur van kunnen betalen. We hadden uiteindelijk bij elkaar 310 euro ingezameld. Ik wil iedereen hartstikke bedanken die onze inzamelingsactie gesteund heeft, ook al het ingezamelde kleding is bij deze organistatie terech gekomen. Om de Syrische vluchtelingen te zien was best een emotionele ervaring. Je zag aan hun gezichten dat ze veel hadden meegemaakt en dat ze nog weinig vertrouwen hadden in de mens. Vandaar dat we gaan proberen iets op te zetten in Nederland, zodat we nog meer steun kunnen bieden aan deze organistatie.

 

Association Nibrass pour la culture et dévelopment
 Op de foto met de vluchtelingen uit Syrië

De andere studenten gingen naar Berkane voor de opleidingsgerichte opdracht van CMV. Hier begon de dag met een presentatie van de grondlegger van Association Homme et l'Environment Najib Bachiri te Berkane. Hij vertelde over de achtergrond en zijn visie van de organisatie. Hij vertelde het vol met passie, zijn verhaal werd zo beeldend dat je er helemaal in mee ging. Hij vertelde dat de organisatie zich bezig houdt met de scholing van de kinderen, het emanciperen van vrouwen, het milieu en nog veel andere projecten. Hij werkt samen met allemaal organisaties (vooral in het buitenland) om zijn projecten te financiëren. Na een presentatie kregen we een rondleiding door de organisatie. We waren in een kerk die was gebouwd door een heel bijzondere en vreemde man. Deze man had allemaal details aan de kerk toegevoegd die zijn persoonlijkheid weergaven. Bijvoorbeeld hij had gezichten aan de muren geplaatst die weergaven hoe gul mensen aan de kerk waren geweest. Iemand met een heel lelijk gezicht had bijvoorbeeld nooit iets bijgedragen aan de kerk, terwijl een lachend gezicht heel gul was geweest. Meneer Bachiri vertelde ook over zijn gallerie waar een door hem ontdekte kunstenaar kunst had gemaakt. De kunstenaar was eigenlijk illegaal in het bos, maar door de kans bij de organisatie is hij ontdekt door een frans man. Hij woont en werkt nu in Frankrijk.

De opdracht van CMV werd iets verlaat omdat de opkomst van kinderen stroef verliep. Toen eenmaal alle kinderen gearriveerd waren kon de pret beginnen! CMV begon met een super leuk bedacht toneelstukje over het laten slingeren van vuil. Er werd uitgebeeld dat je met vuil op straat leuke dingen kunt maken zoals een ketting van dopjes of een verrekijker van wc rollen. Na dit toneelstukje gingen de kinderen enthousiast aan het werk. De grote kinderen mochten een stad gaan bouwen met het afval en de kleine kinderen gingen aan de slag met de voorbeelden uit het boek. Ik zag dat de kinderen het erg naar hun zin hadden en dat ze trots waren op hun werkjes. Toen de dag er op zat mochten alle kinderen met hun kunstwerk van afval op de foto. De grote kinderen die de stad hadden gebouwd mochten naar voren komen om uit te leggen wat ze hadden gemaakt en de meiden wilde graag de cup song voor ons optreden. Dit was een zeer geslaagde opdracht, petje af voor CMV!

Na deze opdracht ging iedereen snel terug naar het hotel om zich klaar te maken voor de bruiloft. Bijna alle meiden hadden een Marokkaanse jurk (kaftan) gekocht en zagen er prachtig uit!

Toen we aankwamen bij de bruiloft werden we buiten ontvangen door een band die ons de zaal in trommelde. Eenmaal binnen gekomen zag de zaal er heel mooi uit. We werden ontvangen met melk en dadels, dit scheen een traditioneel ritueel te zijn op bruiloften om de zegening naar het getrouwde paar te sturen, zo stond de melk voor de vruchtbaarheid. Er was een Marrokaanse zanger met een band die feestelijke muziek verzorgde. De vrouwen en mannen dansde gezellig op de muziek. Toen de bruid voor de eerste keer binnen kwam was ze oog verblindend mooi. Dezelfde band die ons naar binnen trommelde voor de deur deed dit nu voor de bruid naar haar plaats. Wat mij opviel was dat de bruid verder niet veel van de bruiloft heeft meegemaakt. Ze heeft zich bezig gehouden met het omkleden en het tonen van de jurken. Ze kwam binnen liet haar jurk zien en ging weer weg. Ik vroeg mij af waarom de bruid geen glimlach op haar gezicht had. Ik kreeg te horen dat dit kwam omdat de bruid verdrietig moet zijn dat ze het huis van haar ouders verlaat. Het eten werd chique geserveerd in mooie schalen die in het midden van de tafel werden geplaatst. Iedereen at uit dezelfde schalen en meestal met handen.We gokken dat er iets verkeerd is gelopen achter de schermen want uiteindelijk hebben we pas avondgegeten om 00:30! Daardoor was het wel extra lekker. Na het eten zijn we meteen weg gegaan omdat onze chauffeur buiten stond te wachten. Het was een ervaring om nooit te vergeten!

Het was dus een drukke dag, vol nieuwe ervaringen en cultuur die de meeste van ons niet kenden. We zijn het bruidspaar dan ook erg dankbaar dat we aanwezig mochten zijn op hun bruiloft. Ook willen we Najib Bachiri nog bedanken voor zijn gastvrijheid en mooie rondleiding.

Groetjes, Elisha & Ankie