Stress, stress, stress in de bus sloegen de zenuwen toe. We zetten nog voor alle zekerheid alles even op een rijtje. En proberen te visualiseren hoe het eventueel zou kunnen lopen en waar we nog extra op moeten letten. Maar komen al snel tot de conclusie dat we vooral flexibel moeten zijn. Eenmaal aangekomen in Berkane kregen we een uitgebeide presentatie over de organisatie en de locatie. Hierdoor zagen wij nogmaals dat onze activiteit aansloot bij de visie van de organisatie. Daarna kregen we een rondleiding in en om de kerk waar de activiteiten worden gegeven. Na een korte lunch begonnen met het klaar zetten van de spullen voor de activiteiten. Het was fijn dat we werden ondersteunt door onze medestudenten. Langzaam druppelde de eerste kinderen en jongeren binnen. Wat ons opviel was dat sommige jonger en sommige ouder waren dan we hadden geschat. De inloop verliep vrij langzaam waardoor wij veel tijd verloren waardoor wij minder tijd hadden voor onze introductie. Op de planning stond afval verzamelen samen met de kinderen, maar dat ging nu niet meer door, want we hadden daar geen tijd meer voor. Dit was jammer omdat, wij juist gehoopt hadden de kinderen veel inspiratie mee te geven door het zoeken naar afval. Gelukkig hadden we zelf ook al het een en ander ingezameld waardoor we toch van start konden. De waren in het begin erg verlegen, ze vonden het lastig om een keuze te maken over wat ze wilde maken. De jongvolwassenen gingen daarin tegen meteen enthousiast aan het bouwen van een maquette. Onze medestudenten hielpen ons enorm door ons te ondersteunen en de kinderen te enthousiasmeren. Ook merkten wij dat de oudere kinderen de jongeren kinderen hielpen. De kinderen kwamen steeds losser en uiteindelijk was iedereen productief bezig. De communicatie verliep voornamelijk met lichaamstaal maar werd ook ondersteund door arabisch sprekende medestudenten. Als afsluiting hadden wij een half uur in gepland om een tentoonstellig te houden zodat de kinderen hun werk met trots konden laten zien. We verzamelden alle deelnemers in de kerk en maakte foto's van kinderen met hun werkjes. Vier enthousiaste meisjes namen het initiatief om de cupsong te doen met wc-rolletjes die ze zelf versierd hadden. De jong volwassenen (een groep jongens) lieten hun maquette zien en lichtte hierbij hun betekenis daaraan toe. In ons dankwoord bedankte we aller eerst de deelnemers die stuk voor stuk een uniek product hadden gecreerd en uiteraard ook de heer Bashiri voor het mogelijk maken van deze leerzame ervaring.We eindigde met een groepsfoto en iedereen leek tevreden naar huis te gaan.We hebben ons doel behaald, we hebben de kinderen kennis laten maken met het hergebruiken van afval en hopen hiermee een aanzet te geven om dit in de toekomst te blijven doen.
Liefs Katja, Anneroos, Rosa en Roxy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten